Hotel Le Monaco

Opis hotelu

Widok hotelu od ulicy

Hotel Le Monaco położony jest w Tunezji w miejscowości Sousse (ok. 2 km od centrum), przy prywatnej plaży, 20 km od lotniska w Monastyrze, 40 km od lotniska w Enfidhi oraz ok. 135 km od lotniska w stolicy kraju - Tunisie. 

Został zbudowany w 2009 roku, jest 6 - piętrowy. Do dyspozycji gości jest 55 pokoi, a właściwie apartamentów, składających się z salonu z aneksem kuchennym, sypialni, łazienki oraz balkonu lub tarasu. 

Wejście główne do hotelu

Na terenie hotelu bezpłatny dostęp do Internetu - WiFi. Oficjalna kategoria tunezyjska to 4 gwiazdki. Wyżywienie HB czyli śniadanie w formie stołu szwedzkiego oraz obiadokolacja.
Przed hotelem dość duży basen, z którego wychodziło się na prywatną plażę, przy której usytuowany był bar, w którym można było zamówić jedzenie i picie.

 Dodatkowo płatne w hotelu:

• leżaki na plaży 
• basen z morską wodą 
• zabiegi relaksacyjne 
• thalasoterapia
• siłownia (podobno bezpłatna ale zamknięta na klucz)

Hotel nie zapewnia żadnych animacji, nie posiada też placu zabaw dla dzieci.

Walka o pokój

Recepcja hotelowa

Po naszym przyjeździe do hotelu udaliśmy się do recepcji gdzie po zameldowaniu się otrzymaliśmy klucz do pokoju. Miły recepcjonista zawołał jednego z pracowników aby zaprowadził nas do naszego pokoju. No i tu czekała na nas pierwsza niespodzianka.
 Starszy Arab zamiast skierować się do windy, znajdującej się na przeciwko recepcji, wychodzi głównym wyjściem i kiwa na nas abyśmy za nim poszli. W pierwszej chwili myśleliśmy, że pewnie czegoś nie zrozumiał i traktuje nas jako wyjeżdżających gości, których odprowadza do autokaru. Po chwili rozmowy okazało się, że miły pan wcale się nie pomylił i rzeczywiście prowadzi nas do pokoju. Tylko dlaczego wyszliśmy na zewnątrz hotelu?

Okazało się, że od bocznej strony jest niewielkie wejście na jakieś hotelowe zaplecze i na pierwszym piętrze jest kilka pokoi. Arab wskazał na drzwi z numerem naszego pokoju i oddalił się.

Po wejściu zorientowaliśmy się, że pokój jest niezbyt dokładnie sprzątnięty, w szafie leżą brudne pościele, owszem na pierwszy rzut oka apartament podobny do tego ze zdjęć w folderze ale.. Podchodzimy do okna, odsuwamy grube zasłony i okazuje się, że na całej szerokości okien mamy widok na betonowy mur w odległości 1,5 metra od parapetu. Za oknem sypialni dokładnie to samo. Ładna perspektywa na 2 tygodnie pobytu. No nic, zostawiliśmy nasze walizy i idziemy do recepcji.

Nadal uśmiechnięty recepcjonista tłumaczy się, że nie ma innego pokoju, bo wszystkie są zajęte, ten który mamy jest taki sam jak i inne pokoje w tym hotelu. Na naszą uwagę, że w tym samym hotelu mieszkają nasi znajomi w dwóch pięknych pokojach, trochę mięknie i prosi żeby przyjść rano kiedy będzie szef recepcji. No nic, musimy tę noc spędzić w pokoju, jak się potem okazało, służbowym. Zmęczeni po podróży i lekko załamani tym co nas spotkało, próbujemy zasnąć jednak to nie koniec. Otóż około godziny 23 pod naszym pokojem zaczyna grać ogłuszająca muzyka.
Jak się okazało w niewielkim pomieszczeniu pod nami ktoś otworzył dyskotekę. Co ciekawe, po zamknięciu szczelnie okien, ilość decybeli nie zmniejszyła się ani trochę. Zasnęliśmy koło 4-tej nad ranem, dopiero po zakończeniu imprezy.
 Rano, niewyspani udaliśmy się na śniadanie. Śniadanko było pyszne, przez co Lilce znacznie poprawił się humor. Mnie czekała jeszcze batalia o lepszy pokój. Ustaliliśmy, że towarzystwo uda się na plażę, a ja załatwię sprawę zakwaterowania.

 W recepcji udało mi się natychmiast porozmawiać z szefem, który po wysłuchaniu mnie obiecał, że pokój nam wymieni tylko musi poczekać na koniec doby hotelowej czyli do 12-tej. Umówiłem się, że zjawię się w recepcji o 12:30. Aby o mnie nie zapomniał zostawiłem mu 10$.
 Dla Tunezyjczyków upływający czas chyba nie istnieje, nigdzie się nie spieszą, a zegarki to noszą tylko dla ozdoby. Trzeba się uzbroić w cierpliwość, nie ma sensu się denerwować bo i tak to nic nie da.

 No i zaczęły się moje wycieczki plaża-recepcja, recepcja-plaża. Za każdym razem miałem przyjść za pół godziny. :) Za trzecim czy czwartym razem zahaczyłem o bar na plaży. Małe piwko wpłynęło na mnie kojąco. W końcu około 17-tej, szef recepcji ogłosił, że ma dla nas wspaniały pokój. Pokój okazał się jeszcze mniejszym niż ten, który dostaliśmy, z małymi oknami i bez balkonu, za to z widokiem na sąsiedni hotel w budowie.

Powiedziałem mu, że nie wezmę tego pokoju, że w katalogu stoi jak byk napisane, że pokoje mają balkony i widok boczny na morze. I tak zwiedziliśmy sobie wraz z panem kierownikiem jeszcze trzy pokoje. Trochę się rozochociłem w tym przebieraniu i wybrzydzaniu, ale opłaciło się. Piąty pokój był naprawdę przestronny z olbrzymim taraso-balkonem, z pięknym widokiem na morze. Kosztowało mnie to 1 piwo, 5 godzin chodzenia w tę i z powrotem i 10 dolarów, ale warto było. Lila i reszta towarzystwa wypoczywała w tym czasie na plaży, ja trochę się poruszałem i pogadałem no i zwiedziłem prawie cały hotel. 

Na poniższym filmie można obejrzeć pokój, a właściwie apartament nr 5004, ten wywalczony:). Niestety nie mam dla porównania zdjęć ani filmu z pierwszego, feralnego pokoju.

Apartament nr 5004 w hotelu Le Monaco